powrót do Dubrownika czyli, że to już koniec wynika

Proszę zapisz adres w swoim tajemnym notesie może kiedyś poproszę?!
Dobrze ,że ruszyłyście na zwiedzanie - zdjęcia pewno będą piękne.
A co jadłyście...a lody bo nic nie słyszę o nich w trakcie tego pobytu.
Powodzenia i szczęśliwego lotu do Polski.

Doczytałam o jedzeniu ale to chyba śniadanie-!

Jacy sa Chorwaci i co robili w przeszlosci prawie kazdy wie....ale o Czarnogorcach wiemy niewiele...wiec:
KILKA SŁÓW O CZARNOGÓRZE. /http://alehistoria.blox.pl/2009/11/KILKA-SLOW-O-CZARNOGORZE.html/
Czarnogóra to państwo od wieków postrzegane jako kraj ludzi wolnych, dumnych i żyjących w zgodzie z naturą. Obecnie jest to miejsce licznych wycieczek turystycznych. Jednak już w XIX wieku Czarnogóra cieszyła się zainteresowaniem podróżników. Decyzja przyjazdu do tego kraju podejmowana była wówczas tylko przez wielkich śmiałków i była postrzegana niczym wyprawa do dalekich plemion Amazonii.
Mimo, że w XIX wieku powstało wiele prac opisujących życie Czarnogórców i byli oni podziwiani za tężyznę fizyczną, nie poddawanie się obcej władzy oraz umiłowanie wolności, to strach przed odwiedzeniem tego górzystego kraju wzbudzała przede wszystkim dzikość i porywczość jego mieszkańców. W zachodniej Europie wiele słyszało się o ściętych głowach oraz ludziach bez uszu i nosa, którzy cudem uchodzili z życiem z rąk czarnogórskich górali. W owym czasie, wiele się też spekulowało na temat pochodzenia tego słowiańskiego ludu, który jako jedyne państwo na Bałkanach oparł się Turkom. Mówiło się, i ta historia zyskała wielu zwolenników na zachodzie, że Czarnogórcy wywodzili się z arystokracji serbskiej, która po klęsce bitwy na Kosowym Polu schroniła się w górach i z uporem nie poddawała się islamowi.
Zachodni podróżnicy szukali w Czarnogórze odskoczni od „zgniłego zachodu”. Podziwiali nieskomplikowane, zgodne z naturą, choć bardzo skromne życie górali, ich dumę i honor. Niestety takie „wolne życie” w tym górzysty kraju mieli tylko mężczyźni. Kobieta była służącą, niewolnicą wykonującą najcięższe prace. O jej niższym statusie społecznym może świadczyć fakt, że na powitanie męża, całowała go w rękę, zdejmowała mu buty i myła nogi. Mąż mógł ją nawet za małe przewinienie zabić, lub jeśli był dobroduszny tylko pozbawić nosa. Oczywiście kobiety nie mogły przebywać w pomieszczeniach z mężczyznami. Nawet na początku XX wieku, kiedy były w towarzystwie męskim nie wolno im było siadać. Samo rozmawianie o kobietach w gronie męskim było uznawane za niegrzeczne, a jeśli już trzeba było wspomnieć o żonie mówiło się: „za przeproszeniem moja żona...”. Słowo kobieta też było obraźliwe. „Kobietą” nazywano mężczyznę, który stracił broń lub dopuścił się innego niehonorowego zachowania. Cześć i szacunek był zarezerwowany jedynie dla mężczyzn. Żony ciężko pracowały, nosiły ciężary ponad swoje siły, panowie zajmowali się wojnami. Przez ciężką pracę czarnogórskie kobiety szybko traciły urodę. XIX-wieczni podróżnicy opisywali je jako dobrze zbudowane (umięśnione), zgarbione i pomarszczone. Mężczyźni byli za to postrzegani jako bardzo przystojni, między innymi za swój wysoki wzrost.
Honor był pojmowany przez Czarnogórców w dość specyficzny sposób. Nie wolno im było uderzyć człowieka (kobieta nie zaliczała się do ludzi; „ljudi” to określenie mężczyzny, „żena” to kobieta). Jeśli ktoś został uderzony mógł zabić atakującego. Kary cielesne uznawali za niehonorowe i woleli zostać pozbawieni życia niż być pobitym. Największą jednak karą dla Czarnogórca był zakaz noszenia broni. Cenili bardzo umiejętności związane ze sztuką wojenną i władców, którzy lepiej władali szablami i pistoletami niż podwładni (Petar II trafiał do cytryny podrzuconej przez sługę, a Nikola potrafił odstrzelić trzymanego w ustach papierosa z 12 kroków).
Interesujące jest też to, że pierwsze więzienia w Czarnogórze nie miały drzwi i okien z kratami. Więźniowie w dzień mogli opuszczać swoje cele, ale na noc musieli się w nich zameldować. Zwykle nie uciekali, może dlatego, że do nóg mieli przytwierdzone 15-kilowe kule. Państwo nie łożyło na pożywienie dla więźniów, utrzymanie ich należało do rodziny.
Dziś Czarnogóra jest obiektem licznych wycieczek turystycznych m.in. z Polski. Tysiące turystów odwiedzają ten kraj i dobrze się tu bawią. Nikt tam już nie prześladuje kobiet, a trzeba też przyznać, że należą one do najpiękniejszych w Europie. Czarnogórcy nie są już tak bojowi jak kiedyś i z uśmiechem witają wszystkich gości w swoim kraju.

no i FINAL.juz w Poznaniu