2016
16
sie
a nam chce się na schody Potiomkina
Ukraina, Odessa
Przejechano 1326 km
Trochę o temperaturze: od pocątku pobytu w Kiszyniowie i Odessie temperatura w granicach 23-30 C. Diś o 18.00 bylo 26C. Wieczory ciepłe toteż można na balkonie posiedzieć w krótkich spodenkach. Wczioraj wieczorem, ok. 20.00-21.00 padało. Deszcz wyglądał tak, że z 5 minut lunęłó, potem 30 ciszy i kolejne 5 minut siąpienia. Dzisiaj ok. 17.00 spadło kilkanaście kropli deszczu i to wszystko. Oczywiście blisko morza jest przyjemnie i lekki wiatr.
Zamówiłyśmy śniadanko do pokoju (65 hrywien), a co jak rozpusta to d...pa tłusta!. Później czyli ok.11.30 wyruszyłyśmy na tramwaj nr 18, który zawiózł nas na Kulikowe Pole. Tramwaj to 1 wagon, a w środku konduktorka, która sprzedaje po 2 hrywny za bilet, a także rządzi. Młodym ludziom każe wstać i ustąpić miejsca starszym. Jednym słowem edukuje.
Z Kulikowego Pola ruszylyśmy pod dworzec główny kolejowy. Gmaszystko wielkie, że aż strach. Po drodze jeszcze super stragany z kwasem chlebowym za 6 hr.
No i tak szłyśmy, szłyśmy podziwiając XIX wieczną zbudowę oraz gmach Opery, aż do schodów doszłyśmy.
Powiem tak:
z góry wyglądają nijak!
Cały ich efekt można zobaczyć, a nawet trzeba! od dołu.
Ja wróciam tramwajem za te 35 groszy, a dziewczyny jeszcze idą wzdłuż morza.
Może jeszcze dziś je zobaczę!
Zamówiłyśmy śniadanko do pokoju (65 hrywien), a co jak rozpusta to d...pa tłusta!. Później czyli ok.11.30 wyruszyłyśmy na tramwaj nr 18, który zawiózł nas na Kulikowe Pole. Tramwaj to 1 wagon, a w środku konduktorka, która sprzedaje po 2 hrywny za bilet, a także rządzi. Młodym ludziom każe wstać i ustąpić miejsca starszym. Jednym słowem edukuje.
Z Kulikowego Pola ruszylyśmy pod dworzec główny kolejowy. Gmaszystko wielkie, że aż strach. Po drodze jeszcze super stragany z kwasem chlebowym za 6 hr.
No i tak szłyśmy, szłyśmy podziwiając XIX wieczną zbudowę oraz gmach Opery, aż do schodów doszłyśmy.
Powiem tak:
z góry wyglądają nijak!
Cały ich efekt można zobaczyć, a nawet trzeba! od dołu.
Ja wróciam tramwajem za te 35 groszy, a dziewczyny jeszcze idą wzdłuż morza.
Może jeszcze dziś je zobaczę!
Zdjęcia (19)
Komentarze (4)
hop - 2016-08-16 19:161.rozumiem że w tramwaju stałości /pinokio/
2 . schody zawsze lepsze z dołu /chyba , że do piekła -wtedy nie/
3 . jeśli nie powiedziałaś dziewczynom , że po pewnym czasie mają się odwrócić to mogło to być ostatnie spotkanie
2 . schody zawsze lepsze z dołu /chyba , że do piekła -wtedy nie/
3 . jeśli nie powiedziałaś dziewczynom , że po pewnym czasie mają się odwrócić to mogło to być ostatnie spotkanie
hop - 2016-08-16 19:20No to troszkę z Wikipedii:
Schody Potiomkinowskie w Odessie
(ukr. Потьомкінські сходиPot'omkinśki schody, ros.Potiomkinskaja liestnica) – gigantyczne schody będące symbolicznym wejściem do miasta, najbardziej rozpoznawalny w świecie symbolOdessy.
HistoriaEdytuj
Początkowo znane były pod nazwą"Gigantycznych schodów" (ros.), później"Schodów przymorskich" ("Ришельевская лестница"), a w czasach radzieckich do1955 roku "Bulwarowych"), gdy postanowiono zmienić ich nazwę na dzisiejszą, w związku z 50. rocznicą buntu na pancerniku Potiomkin.
Gigantyczne schody pod koniec XIX wieku
Zostały zbudowane ze względu na wysokie położenie Odessy względem portu, z którym miasto łączyły wcześniej jedynie drewniane schody. Oryginalne schody zaprojektował w1825 roku włoski architekt Franciszek Boffo, przy pomocy Awrama Mielnikowa z Petersburga. W 1837 roku zapadła decyzja o powiększeniu schodów do gigantycznych rozmiarów według planów konstrukcyjnych brytyjskiego inżyniera Uptona. Prace przy rozbudowie trwały do 1841 roku.
Z roku na rok zbudowane z piaskowcaschody były niszczone przez erozję, aż w 1933 roku materiał zastąpiono różowo-szarym granitem z Podola - przy okazji zmniejszono ogólną liczbę stopni do 192 (z 200).
Kolejka linowa
W 1925 roku Siergiej Eisensteinrozsławił schody na cały świat swoim filmem "Pancernik Potiomkin, sceną wymyślonej przez niego masakry ludności dokonanej przez rytmicznie maszerujące wojsko carskie.
Po lewej stronie schodów zbudowano w1906 roku kolej linową, która funkcjonowała do 1956 roku, później została zastąpiona windą. W 2004 roku znów uruchomiono kolejkę linową.
PS.
A samotny biały żagiel - widziały?
Schody Potiomkinowskie w Odessie
(ukr. Потьомкінські сходиPot'omkinśki schody, ros.Potiomkinskaja liestnica) – gigantyczne schody będące symbolicznym wejściem do miasta, najbardziej rozpoznawalny w świecie symbolOdessy.
HistoriaEdytuj
Początkowo znane były pod nazwą"Gigantycznych schodów" (ros.), później"Schodów przymorskich" ("Ришельевская лестница"), a w czasach radzieckich do1955 roku "Bulwarowych"), gdy postanowiono zmienić ich nazwę na dzisiejszą, w związku z 50. rocznicą buntu na pancerniku Potiomkin.
Gigantyczne schody pod koniec XIX wieku
Zostały zbudowane ze względu na wysokie położenie Odessy względem portu, z którym miasto łączyły wcześniej jedynie drewniane schody. Oryginalne schody zaprojektował w1825 roku włoski architekt Franciszek Boffo, przy pomocy Awrama Mielnikowa z Petersburga. W 1837 roku zapadła decyzja o powiększeniu schodów do gigantycznych rozmiarów według planów konstrukcyjnych brytyjskiego inżyniera Uptona. Prace przy rozbudowie trwały do 1841 roku.
Z roku na rok zbudowane z piaskowcaschody były niszczone przez erozję, aż w 1933 roku materiał zastąpiono różowo-szarym granitem z Podola - przy okazji zmniejszono ogólną liczbę stopni do 192 (z 200).
Kolejka linowa
W 1925 roku Siergiej Eisensteinrozsławił schody na cały świat swoim filmem "Pancernik Potiomkin, sceną wymyślonej przez niego masakry ludności dokonanej przez rytmicznie maszerujące wojsko carskie.
Po lewej stronie schodów zbudowano w1906 roku kolej linową, która funkcjonowała do 1956 roku, później została zastąpiona windą. W 2004 roku znów uruchomiono kolejkę linową.
PS.
A samotny biały żagiel - widziały?
hop - 2016-08-18 19:05Jak wynika z nasłuchu służb- ekipa już ponownie w Kiszyniowie
mirka66 - 2016-08-19 15:25A czy na schodach nadal stoją ludzie ze zwierzętami i nagabuja aby robić sobie z nimi zdjecia?
Zasoby: 
21.058 
21.737 
1.082.313 
3.423 
