Fajny dzień w stolicy Brunei

wierzylem a hojnosc \sultanatu i sie nie zawiodlem

Laksa – zupa popularna w Azji Południowo-Wschodniej, głównie w Malezji, Singapurze, jak również w Australii. Przyrządzana jest z czerwonej pasty curry oraz mleczka kokosowego, podawana z makaronem (Yellow Mee lub grubym Vermicelli) i dodatkami takimi jak: krewetki, kurczak, kalmary, kawałki ryby, kiełki fasoli mung, bok choi (kapusta chińska), plasterki tradycyjnego ciasta rybnego, mielony susz krewetkowy, tofu czy pasta chilli sambal.

Rodzaje zupy laksa
Poza opisaną tutaj najpopularniejszą curry laksa przyrządza się również:

laksa lemak
katong laksa
nyonya laksa
johor laksa
asam laksa
penang laksa

i cala statystyka odwiedzanych krajow w PiS-du.musisz zaczac podrozowac od nowa :)

Od nowa nie trzeba. Po prostu następna wyprawa do Tomasza czy tam innego Jonasza i się wyrówna!
Bardzo się cieszę, że u sułtana znaczki łatwo dostępne. Znaczy się będzie kartka!:) Bawcie się!

-> siostra /czyjakolwiek Ona jest/ ;moze i to nie jest taki zly pomysl z tymi wyspami sw.Tomasza...zobaczymy co pani kierownika na to:

Wyspy Świętego Tomasza i Książęca (port. República Democrática de São Tomé e Príncipe) – państwo w Zatoce Gwinejskiej, na północ od równika, składające się z pięciu wysp, z których trzy są zamieszkane.

W 1990 roku Wyspy stały się republiką demokratyczną, na czele której stoi prezydent, wybierany w wyborach powszechnych na 5-letnią kadencję. Parlament jednoizbowy (Assembleia Nacional), 55 osobowy, o uprawnieniach ustawodawczych i kontrolnych. Władzę wykonawczą sprawuje prezydent z rządem, na którego czele stoi premier.
Wyspy Świętego Tomasza i Książęca znajdują się na Oceanie Atlantyckim w Zatoce Gwinejskiej na północny wschód od punktu, w którym równik przecina się z południkiem zerowym. W jego skład wchodzą dwie główne wyspy, od których wzięła się nazwa kraju, a które leżą od siebie w odległości około 150 km. Są to Wyspa Świętego Tomasza – 859 km² i Wyspa Książęca – 142 km². Ponadto do tej niewielkiej republiki należą także małe wysepki Pedras, Tinhosas i Ilhéu das Rolas (leżąca na równiku).

Wyspy są pochodzenia wulkanicznego, dosyć wysokie o górzystej powierzchni. Klimat tropikalny. Językiem urzędowym jest język portugalski, mieszkańcy używają także innych języków lokalnych. Walutą tego kraju jest dobra, która dzieli się na 100 centymów.

Państwo dzieli się na dwie prowincje obejmujące każda jedną z głównych wysp. Stolicą jest położone na Wyspie Świętego Tomasza miasto São Tomé.

Przed przybyciem Portugalczyków wyspy były bezludne. Zostały odkryte w 1471 roku (João de Santarém i Pero de Escobar) a około 1483 roku przybywali tu pierwsi portugalscy osadnicy. Od 1522 roku kolonia portugalska. Do połowy XVI wieku wyspy stały się dużym ośrodkiem plantacji trzciny cukrowej. Do pracy na nich sprowadzano niewolników z zachodniej Afryki[2]. Od 1951 roku prowincja zamorska Portugalii. W latach 60. powstał ruch niepodległościowy. W 1973 roku region otrzymał autonomię a dwa lata później niepodległość

Władzę na niepodległych wyspach objął marksistowski Ruch Wyzwolenia Wysp Świętego Tomasza i Książęcej (MLSTP). Prezydentem został Manuel Pinto da Costa. Rządząca partia prowadziła program reform socjalistycznych który objął nacjonalizację plantacji. W 1985 roku doszło do załamania gospodarczego. Krach spowodował zmianę postawy rządzących. Bliskie stosunki z blokiem wschodnimzastąpiono współpracą z Portugalią i Francją a w gospodarce przyjęto wolny rynek. W 1990 roku wprowadzono konstytucję, gwarantującą system wielopartyjny. W październiku partia rządząca odeszła od ideologii marksistowskiej i zmieniła nazwę na Ruch Wyzwolenia Wysp Świętego Tomasza i Książęcej-Partia Socjaldemokratyczna (MLTSP-PSD). W pierwszych wielopartyjnych wyborach parlamentarnych 21 stycznia 1991 zwycięstwo uzyskała Partia Konwergencji Demokratycznej. Na czele rządu stanął Daniel Daio[3]. Prezydentem został kandydat niezależny Miguel Trovoada[2]. W przedterminowych wyborach z 1994 roku MLTSP-PSD powróciła do władzy. Wybory prezydenckie z 2001 roku wygrał Fradique de Menezes z opozycji. W 2002 roku rządząca formacja utworzyła rząd z partiami opozycyjnymi. W latach 1995 i 2003, doszło do zamachów stanu armii w wyniku których władzę na krótko przejmowali oficerowie, szybko jednak ustępowali pod międzynarodową presją

W 2011 roku do władzy jako kandydat niezależny powrócił Manuel Pinto da Costa Jego głównym rywalem był Evaristo Carvalho, były premier oraz przewodniczący Zgromadzenia Narodowego. W pierwszej turze głosowania 17 lipca 2011 Pinto da Costa zajął pierwsze miejsce, zdobywając 35,62% głosów poparcia, podczas gdy Carvalho uzyskał 21,79% głosów. W drugiej turze wyborów 7 sierpnia 2011 pokonał Carvalho, zdobywając 52,88% głosów[8][9]. Urząd szefa państwa objął 3 września 2011
Główny sektor gospodarki stanowi rolnictwo oparte przede wszystkim na plantacyjnej uprawie kakaowca. Inne rośliny uprawne to m.in. kawowiec, palma kokosowa i olejowa, banany, wanilia, cynamonowiec oraz maniok. Główną rolę odgrywa przemysł spożywczy i drzewny; w kraju działają też zakłady produkujące mydło.

Wyspy zamieszkuje 195 tys. osób. Częstym zjawiskiem są migracje zarobkowe ludności. Zdecydowana większość ludności zamieszkuje Wyspę Świętego Tomasza. Ludność chrześcijańska stanowi większość, z czego przeważają to katolicy. Ludność czarna pochodzenia afrykańskiego przywieziona na wyspy przez Portugalczyków stanowi 95%, Kreole stanowią 4%, a ludność pochodzenia europejskiego głównie portugalskiego – 1%.

Struktura religijna kraju

katolicyzm – 55,7%
brak religii – 21,2%
adwentyści dnia siódmego – 4,1%
Zbory Boże – 3,4%
Kościół Nowoapostolski – 2,9%
Mana – 2,3%
Uniwersalny Kościół Królestwa Bożego – 2%
Świadkowie Jehowy – 1,2%
inne religie – 6,2%.
niezadeklarowani – 1%

Ale gosciu meczysz... jak nawiedzony

Muszę jednak dokonywać wpisów logując sie pod moim nickiem geobloga gdyż widzę, iż jacyś "trójzgłoskowcy" się podszywają pod moje trzy litery